Move: Kuźnia Smaku

O restauracji bardzo pozytywnie wypowiedziała się fro na swoim blogu i dlatego czekałam na okazję, aby się tam udać.

W końcu takowa nadeszła. Zamykanie miesiąca zbliżało się wielkimi krokami i nawet Święta Wielkanocne nas nie odstraszyły.

Umówiliśmy się ze znajomymi o 18.00 jednak kolega pojawił się godzinę wcześniej, a ja zaraz po nim. Wchodzę i oczom nie wierzę.

Słysząc „Kuźnia Smaku” wyobraziłam sobie drewnianą swojską knajpę, w której dostanę pajdę chleba, pasztet, pierogi i bigos.

Tak też zapowiadało się menu. Wystrój pasował do tego jak świnia do jeża – po wejściu uderza ilość.. szkła i kwiatów. Byłam w niejednej eleganckiej restauracji ale takiego „napaćkania” dawno nie widziałam. Wszystkiego było za dużo, tylko ja z kumplem i kelnerzy. I do tego wszystkiego muzyka. Nie mam podzielności uwagi, jak rozmawiam, potrafię nie wyłapać że ktoś do mnie dzwoni.

Ale wczoraj, do tego wszystkiego w głośnikach leciało techno i hip-hop. Dżizas, naprawdę?!?

Czekając na pozostałych byliśmy w restauracji sami (!). Na szczęście za niedługo pojawili się znajomi i już nic mnie nie wkurzało.

Było jeszcze drobne spięcie z kelnerem - gdy poprosiliśmy o połączenie dwóch stolików, usłyszałam „nie da rady, bo niby jakie Pani połączę” gdy obok siebie stały prostokątny i kwadrat.

Mimo oporu kelnera, udało się i jedzenie już nas mniej interesowało. Potem też zapełniły się pozostałe stoliki, więc atmosfera się rozluźniła.

Natomiast co do posiłków – my akurat zamawialiśmy mniejsze dania (sałatki, pierogi, zupy), ale widziałam gicz cielęcą dla Pana przy stoliku obok. Wyglądało to bosko!

Nasze były przystępne – wyglądem nie powaliły, smaki w zależności od gustu. Moim zdaniem najgorszy był mój krem z brokuł.

Poczekadełko to bagietka czosnkowa, pasztet i chrzan. Fajne swojskie smaki.