Back To Reality

Jestem jak Monica z Friendsów –z jedne strony sztywna, z drugiej wyluzowana, ale przede wszystkich dobrze zorganizowana (i pedantyczna :)). Nie dałam jednak rady z prowadzeniem bloga, gdy wokół zaręczyny, ślub, podróż poślubna i wszystko miało być the best, ale z humorem. Oczywiście, wyszło idealnie :), dlatego teraz mogę powrócić pełna energii i pomysłów, które zobaczyłam.

Bo był Szczęśliwy Nowy Jork i nie tylko..

Muumuu Beef & Wine czyli mięso po 10 miesiącach przerwy

Słowem wstępu – wpis ten napisałam pod koniec maja, byłam przekonana że umieściłam na bloga, a tu taki psikus. Także trochę historii..

W sobotę moja psiapsiółka obchodziła 30 urodziny. Nastąpił ten czas, kiedy rocznikowo stajemy się dojrzałe i poważne. Na szczęście mam jeszcze kilka miesięcy, by się do tego przygotować. Czekaliśmy do rana aby sprawdzić, czy coś się zmieni, pojawią się zmarszczki (nie ma jeszcze ani jednej?!? ale za to ja mam jej porcję). Impreza zakończyła się po 5 rano, więc mój organizm oszalał. Dobrze, że mamy zasłony w sypialni, inaczej bym nie zasnęła przy takim słońcu.

Czas snu się przesunął, więc automatycznie wszystkie posiłki. Od 10 miesięcy nie jem mięsa, i jakoś mi go nie brakuje. Oczywiście, mam czasem ochotę na wołowinę, ale nic poza tym. Dzień po imprezie urodzinowej, jak tylko wstałam, poczułam, że muszę zjeść mięso. Próbowałam się powstrzymać (nie warto zaprzepaścić poświęconego czasu itd.), ale nie miało to sensu. Mój organizm domagał się mięsa, marzyłam o steku, więc gdy tylko mój Rafał to usłyszał – natychmiast podłapał temat i już nie było mowy o innym obiedzie.

Chcieliśmy wypróbować nowy lokal, więc wybraliśmy się do MuuMuu Beef & Wine.

Oboje zamówiliśmy steki New York z sosem z wina Madeira i warzywami. Ja wzięłam sałatkę z pomidora malinowego z cebulą, Rafał – warzywa grillowane.

Moje danie było genialne, może dlatego że nie jadłam dawno mięsa, a może pomimo tego. Sos rewelacja, sałatka również. Rafała warzywa były w przyprawie nie z naszej puli smaków, ale poza tym też pychota.

Polecam, zdecydowanie!

Rzym w 3 dni? Zdecydowanie można!

Bilety zarezerwowaliśmy jeszcze w zeszłym roku. Moment na wypad nie był najlepszy – w trakcie wielu przygotowań, w Polsce pogoda już piękna, we Włoszech akurat deszczowa.

Pojechaliśmy Ryanair’em – pierwszy i ostatni raz. Ta linia lotnicza nie jest kompletnie przygotowana na podróż osoby niepełnosprawnej.  Miejsca mamy zwykle przydzielone z góry, w tym przypadku też tak miało być tylko Pani z infolinii zaznaczyła nam wózek dla dziecka w opcjach dodatkowych i w ten sposób wieszał się cały system, gdy chcieliśmy zrobić odprawę on-line. Infolinia jest natomiast czynna w dni robocze od 9 do 17. Dobrze, że nie zostawiliśmy tego na ostatni dzień, jak zwykle. Do samolotu też zawsze wchodziliśmy pierwsi, a wychodziliśmy ostatni. Tutaj wszędzie byliśmy ostatni, walizka nasza została na płycie lotniska i gdybym nie poprosiła Pana z Obsługi o jej wrzucenie do samolotu, pozostałaby tam jak palec. A ja bym była wzywana później do wyjaśnień dlaczego porzuciłam swój bagaż. Gdy wylądowaliśmy na lotnisko Ciampino, okazało się że dostosowanie komunikacji miejskiej to pojęcie względne. Na szczęcie udało nam się dotrzeć autobusem do metra, metrem do stacji Termini, tam po wielu przeprawach wyszliśmy na dwór. Cyrk na kółkach. Na szczęście Hotel blisko. Dostosowany, z windą, ale do windy 8 schodów :) Na szczęście mieli wejście od strony restauracji i zaplecza, które było „na płasko”.

Gdy znaleźliśmy się w hotelu, nie wiedzieliśmy czy bardziej chce nam się zwiedzać, czy odpocząć po wszystkich wydarzeniach, które działy się wokół nas w domu.

W końcu jesteśmy tylko 3 dni, a chcemy wszystko zobaczyć. Znajomi ostrzegali nas, że nie damy rady, bo bruk, bo schody, bo niedostosowanie, postanowiliśmy więc zrobić rekonesans terenu. Okazało się na szczęście, że jesteśmy niedoceniani i taki bruk to my jemy na śniadanie :)

W ciągu tych dni zwiedziliśmy Koloseum, Forum Romanum (tylko częściowo, schodów faktycznie nie przeskoczymy), Schody Hiszpańskie, Fontannę di Trevi, Piazza Venecia (na mniej zrobiło największe wrażenie), Piazza Navona, Campo di Fiori i Watykan. Byliśmy też w dzielnicy Trastevere i jedliśmy najlepszą pizzę w mieście. W ogóle to byłą najlepsza pizza, jaką w życiu jadłam – polecamy z czystym sumieniem Pizzeria da Baffetto. Niestety nie udało się wejść do Bazyliki (chętnych od groma i ciut ciut), ale muzea i ogrody watykańskie zaliczone.

Akurat jak byliśmy, Barack Obama przyjechał do Rzymu także wydzieliśmy jeszcze przygotowania do jego przejazdu i sam przejazd przez Plac Wenecki. Wszystko we włoskim stylu :) Mieliśmy też okazję zobaczyć rzymską „masę krytyczną”. Głośniki w co trzecim rowerze, wesoła muza, impreza na kólkach, wszyscy się zatrzymywali i śmiali się w głos podrygując w rytm muzyki.

Podsumowując: tłumy ogromne, nie wyobrażam sobie co dzieje się tutaj  wakacje. Co do obiektów Plac św. Piotra i Kaplica Sykstyńska robią niesamowite wrażenie, podobnie Ołtarz Ojczyzny na Placu Weneckim. Plac Navona jest gwarny, ciągle żywy, niezależnie czy byliśmy tam w ciągu dnia czy wieczorem. Koloseum mnie jednak zawiodło – lepsze wrażenie robi nieporównywalnie mniejsze Koloseum w  Weronie, jednak otoczenie dodaje mu uroku (place i niska zabudowa). Schody Hiszpańskie również nie zapadły mi w pamięci, a co do fontanny to bardziej podobała mi się ta w Lyonie. Porównując Rzym z innymi włoskimi miastami, to chętniej wróciłabym do Bolonii. W Rzymie zachwyca jednak połączenie nowoczesności z zabytkami, które nie są stare, ale są wiekowe. To faktycznie bije po oczach. 3 dniowy wypad był jednak wystarczający dla nas.

Poniżej kilka fotek z wyprawy.

PS. Dawno mnie tu nie było, ale tylko dlatego, że przerosła mnie liczba tematów jednocześnie do zrealizowania. O wszystkim opowiem wkrótce, teraz już mogę powiedzieć że we wrześniu spełni się noworoczne życzenie i będziemy pić kawkę w Central Perk’u :)